5. Ego

 

5. Spiritualiteit

 

Het ego leert je om zelf aan te vallen omdat je schuldig bent. Waarin val jij jezelf aan?

Onder Het ego bedoel ik het geheel aan overtuigingen en conditioneringen dat gericht is op veiligheid, zekerheid en genot wat dwingend is om de veiligheid te bewaken; dit ego dwingt je om zelf aan te vallen omdat je je schuldig voelt. Waarin val jij jezelf aan?

Als jij schuld moet vasthouden, waarop het ego aandringt, kun je niet zijn

Ik ben opgevoed met schuld en de erfzonde. Met geboden en verboden. Ik ben opgegroeid met angst voor alles wat van de wereld was, dat was zondig. Je was hoe dan ook schuldig. Al had je niets gedaan, je was toch schuldig, dat kwam door de erfzonde. Op een bepaalde manier zat je klem: oordeel en veroordeling zijn overal.

Dan lees ik in de Cursus in Wonderen:

´Als jij je niet schuldig voelt, kun je niet aanvallen, want veroordeling is de wortel van aanval. Het is het oordeel van de ene mens dat hij geen liefde waardig is, maar straf verdient.´

Kinderen worden met pijn en in pijn geboren. Hun groei gaat gepaard met lijden, ze leren wat leed, afscheiding en dood is. Ze worden ontvangen door de wereld die gelooft in schuld, strijd en veroordeling. Hun denk geest lijkt opgesloten in hun hersenen, en de krachten lijken af te nemen als hun lichaam pijn lijdt. Wat ze liefhebben lijken ze te verliezen; dit is mogelijk de meest krankzinnige overtuiging.

Als dit het werkelijke verhaal is, zou God wreed zijn. Want geen enkele Vader zou kinderen aan zo ‘n lot onderwerpen als tol voor verlossing. Liefde doodt niet om te verlossen.

Waar gaat het over?

Zonder schuld is er voor het ego geen leven.

Zolang je geloofd dat God ‘s zoon schuldig, zul je over de rode loper lopen, overtuigd dat hij leidt naar de dood. En de reis zal lang bar en zinloos zijn. Want dat is ze dan ook.

Als je inziet dat jij als God’s kind geen schuld treft, zul je God zien. Dan zul je ontdekken dat jij zonder schuld bent, dat haalt jou uit de gevangenis van schuld. Dan is de reis die je gaat er een van bevrijding en vreugde. Wanneer jij de Verzoening hebt aanvaard, zul je inzien dat je geen schuld kunt hebben, het is een constructie van het ego. Schuld scheid je af van de eenheid, scheid je af van de Liefde. Schuld gaat gepaard met het idee van veroordeling van de een door de ander. Alleen door schuld kun je aan het verleden vasthouden. Want schuld stelt vast dat je gestraft zult worden voor wat je gedaan hebt. Schuld houd het heden verleden en de toekomst in een ijzeren greep van het ego.

Dus je mag schuld los laten!

Het ego leert je om zelf aan te vallen omdat je schuldig bent, dat moet je schuld wel vergroten, aangezien schuld het resultaat van een aanval is. In wat het ego onderwijst, valt schuld niet te ontkennen. Door aan te vallen wil jij jouw schuld kwijtraken. Jouw schuldgevoel vormt een obstakel voor je herinnering aan God. Je kunt er niet bij terwijl hij toch een deel van jou is. Je wordt aangetrokken tot dit goddelijke deel, en door je schuldgevoel daarvan weerhouden.

Op dit punt vind dan ook de diepste splitsing plaats. Want als jij schuld moet vasthouden, waarop het ego aandringt, kun je niet zijn. Alleen door jou te overtuigen dat jij het ego bent kan het jou ertoe bewegen de schuld te projecteren en die daardoor in je denken vast te houden. Daarom is het belangrijk te weten dat je meer bent dan je ego. Het is je hart dat weet, het hart kan voorbij het ego gaan.

Durf jij schuld los te laten?