17. Compassie

17. Psychologie

 

Kijk met compassie en mededogen naar jezelf. Het vraagt heel wat van je om te veranderen. Steun jij jezelf hierin?

 

Transitie; van het oude naar het nieuwe; heb compassie met jezelf

Net zoals het overzetten van een oude telefoon naar een nieuw model enige moeite en gewenning vraagt, zo vraagt ook de overgang naar een nieuw wereldbeeld tijd, moed en aandacht.

Wat ooit vanzelfsprekend en vertrouwd leek, blijkt ineens niet meer te kloppen. Het oude dat jou vaak troost bood, lijkt je nu tegen te werken. Toch is het belangrijk om het kind niet met het badwater weg te gooien. Wat je draagt uit het verleden, heeft je ook gevormd. De kunst is om met compassie naar jezelf te kijken: eren wat was, en ruimte scheppen voor wat wil komen.

Ik herinner me een korte ontmoeting uit het verleden die mijn wereld even deed instorten. Het leek veelbelovend, maar ik werd wakker met dromen vol chaos en vallende wegen. Het kostte me tijd om los te laten. Achteraf zag ik hoe die ervaring een spiegel was: delen in mij wilden hun kop in het zand steken, andere delen wilden vooruit naar het nieuwe.

Dat is transitie: puzzelstukjes ontvangen, zonder dat je het hele plaatje al kunt zien. Soms voelt het onbekend, soms vertrouwd, alsof we een herinnering hebben aan een paradijselijke staat van eenheid. Adam en Eva moesten het Paradijs verlaten nadat ze van de Boom van Kennis aten. Vanaf dat moment ontstond onderscheid, oordeel, scheiding. En daarmee verloor de mens de directe ervaring van eenheid.

Ons hoofd, met denken, ordenen, rangschikken, kreeg de leiding. Het mannelijke principe werd sterker benadrukt. Toch kan er pas een werkelijke heelheid ontstaan als ook het vrouwelijke principe zijn plaats krijgt: compassie, meeleven, verbinden, zorg dragen.

De uitdaging van deze tijd is om beide kwaliteiten; mannelijk en vrouwelijk, hoofd en hart, in balans te brengen. Dan ontstaat er minder vervreemding, minder angst, en meer verbondenheid met onszelf en de wereld.

Zeven overwegingen bij transitie

1. In de ervaring van eenheid zie je ineens het geheel en begrijp je hoe alles met elkaar verbonden is.
2. Teruggaan is geen optie. Elke stap in het proces nodigt je uit om bewuster te kiezen voor het nieuwe.
3. Wetten zijn ooit ontstaan om angst te reguleren en macht te beteugelen. De vraag is nu: dienen ze nog onze ziel of vooral ons overleven?
4. Hoe verder een mens zich ontwikkelt, hoe minder hij of zij behoefte heeft om anderen te beperken.
5. Verandering vraagt drie dingen: zien wat er gebeurt, het juist interpreteren en ernaar handelen.
6. Onze evolutie staat op een kruispunt: leven we vanuit beheersing en angst, of vanuit zorg voor de aarde en de mensheid?
7. Werkelijke transitie is een beweging naar een bewustzijn van verbondenheid, waarin compassie de brug vormt tussen oud en nieuw.

Reflectievraag

In welk deel van jouw leven merk je dat je nog vastzit in het oude, en waar voel je dat compassie je kan helpen de stap naar het nieuwe te zetten?

Geïnspireerd door Riane Eisler: ‘De kelk en het zwaard.’

 

 

17. Spiritualiteit

We zijn opgevoed met de nadruk op hoe we moeten zijn en waar we aan moeten voldoen. Vanuit het beeld van volmaaktheid; hoe je het beter had kunnen doen, hoe je beter had kunnen zijn, wat je beter had kunnen zeggen.  Heb jij hier ook de veroordeling van en naar jezelf?

Zelfliefde en Compassie

In de tijd waarin wij leven is het belangrijker dan ooit om onze frequentie hoog te houden en niet mee te gaan in de angst. Angst is overal voelbaar en het is verleidelijk om erdoor meegesleept te worden. Maar juist in deze overgangstijd, waarin polariteit sterker zichtbaar wordt, ligt onze uitnodiging: kiezen we voor angst, of kiezen we voor liefde?

We bewegen van dualiteit naar eenheid, van 3D naar 5D. En dat vraagt om innerlijke opschoning. Want kiezen voor liefde klinkt eenvoudig, maar betekent ook dat we de ballast van oude overtuigingen, opvoedingspatronen en maatschappelijke verwachtingen loslaten.

Zoals Christina von Dreien beschrijft, dragen we veel mee dat niet meer relevant is voor ons huidige leven. Door bewust te benoemen wat mag worden opgeruimd, openen we de deur naar heling. Soms komt er een les mee naar boven: dan mag je zien, voelen en omarmen wat nog aandacht vraagt. Technieken zoals Ho’oponopono, Access Bars, of simpelweg liefdevol erkennen wat er is, kunnen dit proces versterken.

We zijn als mensenkinderen vaak gevormd door beelden van volmaaktheid: hoe je beter had moeten zijn, wat je anders had moeten doen. Dit perfectionisme maakt dat we onszelf veroordelen – soms zo hard dat we vergeten te léven.

Daarom is compassie onmisbaar. Compassie begint niet bij de ander, maar bij jezelf. Pas wanneer jij jezelf met mildheid en liefde leert benaderen, kun je werkelijk compassie voor een ander ontwikkelen.

Elementen van zelfcompassie

Wees vriendelijk voor jezelf.
Je innerlijke criticus is vaak meedogenloos. Probeer jezelf te behandelen zoals je je beste vriendin zou behandelen: met liefde, perspectief en zachtheid.

Je bent niet alleen.
Iedereen kent momenten van falen, afwijzing of tekortschieten. Wanneer je inziet dat dit een gedeelde menselijke ervaring is, kom je uit je isolement en voel je verbondenheid.

Kijk met mindfulness.
Neem waar zonder oordeel. Alles waar je tegen vecht, groeit. Alles wat je met liefde en acceptatie aankijkt, kan helen. Mindful kijken betekent: gedachten en gevoelens zien zoals ze zijn, zonder je erdoor te laten meeslepen.

Meditatie: Compassie voor jezelf

Sluit je ogen en neem een rustige houding aan.
Voel je voeten stevig op de grond, adem een paar keer diep in en uit.

Breng je aandacht naar je hart. Stel je voor dat er een zachte, warme gloed van licht in je hart begint te branden. Dit licht is liefdevolle compassie, alleen voor jou.

Herhaal in jezelf, langzaam en met gevoel:

• Magik veilig zijn.
• Mag ik vrij zijn van angst.
• Mag ik mijzelf met liefde zien.
• Mag ik vrede vinden in dit moment.

Voel hoe het licht groter wordt en je hele lichaam vult. Laat het ook je schaduwen aanraken, je pijn en je onzekerheden. Zeg innerlijk: “Ik zie je, ik veroordeel je niet. Jij mag er zijn.”

Blijf hier een paar ademhalingen bij.
Wanneer je voelt dat je compassie stevig verankerd is in jezelf, kun je dit licht ook naar een ander sturen, een geliefde, een vriend, of zelfs iemand met wie je moeite hebt.

Open je ogen langzaam. Voel hoe compassie in jou aanwezig is, een zachte kracht die je kunt meenemen in je dag.