60. Zelfrealisatie

60.Spiritueel

Ik had geen vragen en kreeg toch antwoorden. Ervaring vanuit paardenopstelling

 

Ik had geen vraag en toch kreeg ik antwoorden.

Vandaag was ik met een paar Sisters en mijn partner voor paardencoaching. Ik had geen specifieke vraag. Ik voelde wel dat het ging omtrent mijn rol, mijn levensdoel.

Inmiddels een paar jaar terug zei ik tegen Leonie Linssen het is de bedoeling dat wij samenwerken. Ik kende haar niet, wel volgde ik haar al enige tijd online. Toen zij een workshop aanbod zag ik dat als de gelegenheid, het moment om hetgeen ik voelde met haar te delen. En zij nam het aan.

Ze zei Ja.

Niet dat ik een idee wat we zouden gaan doen, of hoe het eruit zou gaan zien. Er is toen een proces begonnen. Waarin ik steeds meer leerde te vertrouwen op mijn gevoel, mijn ingeving en mijn inzichten. Verbaasd was ik over hetgeen ik leerde, wat ik deed en waar ik blijkbaar toe in staat was.

Ook bij de ontmoeting met mijn levenspartner was daar een herkenning en een weten. Tegelijkertijd de opdracht: het is de bedoeling om zelfliefde te ontwikkelen, we mogen van en met elkaar leren.

Bij beiden is er een voor mijn duidelijke ja: zij passen in mijn leven en horen bij mijn levensdoel.

Vandaag mocht ik meer inzicht ontvangen omtrent mijn levensdoel: Ik zag haar staan, maar was nog bezig. Opnieuw zag ik haar staan, waar sta je voor?

‘Ik sta voor de Kundalini’, antwoordde zei. Daar ben ik mee bekend. Maak maar contact was de uitnodiging. Kundalini versmolt zich met mij, zei dat ook. En ik? Ik besefte hoe ik alles uit elkaar probeer te houden. Vanuit mijn opvoeding kan dit niet, dus je mag buiten beeld blijven was tot nu toe het devies. Vandaag werd me duidelijk dat dat klaar is. Toen veranderde de positie er moest nog meer gezien worden. ‘Mijn vrouw zijn’. Niet mijn functionaliteit als vrouw, maar ik als vrouw, gewoon zijn. Mijn zachte kwetsbare kant, die ik niet zo gemakkelijk laat zien. Waar mijn speelsheid en mijn vrijheid aan gelinkt zijn. Zij duikt weg zodra een moeten om de hoek komt kijken. Zodra er onraad is. Dan staat ze haar mannetje. Eigenlijk was dat vrouw zijn, een ondergeschoven kindje. Oké ik was het, fysiek. Maar in de vrouwenlijn was de functionaliteit het enige wat mij met vrouw-zijn verbond. Ik was vooral genderloos.

Toen ik mij verbond met mijn vrouw-zijn, bleek dit een enorme invloed op mijn partner en op de vrouwenlijn te hebben. Mijn partner werd toegankelijk, hij had zich even uit beeld geplaatst. Mijn moederslijn ging leven. Ook zij hadden vooral de functionaliteit van vrouw-zijn en moederschap gekend, door mijn verbinding met vrouw-zijn, werd er iets duidelijk, mochten ze ook gewoon hun kwetsbaarheid hebben.

En nog was het niet klaar. Er stond nog iemand voor mijn levensdoel. Waar stond zij voor? Ik herkende haar als mijn spiritualiteit. Ik geloof, maar het is niet ingebed in regels of een dogma. Ik geloof in God in ons, in de liefde in ons, in onze essentie. Ook daar mag ik het nodige in doen. Daar ligt voor mij een taak. Hoe? Het zal duidelijk worden. Ik mag het door me heen laten stromen. Mijn Sisters Alexandra en Leonie zijn daar mede belangrijk in.

Herinner je nog toen ik vroeg om informatie hoe ik me kon verbinden met mijn levensdoel vroeg Leonie. Zag je wat het andere paard deed? Ja, ik had het gezien en ook gedacht… Leonie zei dat zij meer met de groep en de inspiratie bezig mocht zijn, maar dat zij mag zag als leider van het geheel, mede vanwege mijn Human Design profiel.

Enfin, teveel om allemaal in 1 x te verwerken. Maar zo mooi hoe de paarden onder leiding van Alexandra ons inzicht mochten geven in het veld van bewustzijn.